De thuiskomst in Athene

Hallo allemaal, leuk dat jullie dit lezen!

Er is bij mijn terugkomst iets heel heftigs gebeurt.
Het begon allemaal met het aanmerende cruiseschip. Er stond op de kade een grote menigte ons op te wachten. Ik keek de menigte mensen door, maar ik zag mijn vader niet. 'Hij zou het vast vergeten zijn.' zei mijn beste vriend ,die blij was om mij te zien.
Ik liep door naar ons huis. Maar daar was hij ook niet. Ik vond dit een erg raar verhaal, maar toen zag ik een lichaam op de kust liggen en snelde ernaar toe. Ik riep superhard 'bel 112', maar niemand zag mij. toen besefte ik dat hij dood was. Er kwam een vloedgolf van verdriet over me heen. ik krees en schreeuwde het uit. Toen kwam mijn goede vriend aanrennen en zag wat er was gebeurd.
Hij steunt mij nu om te verwerken dat de dood van mijn vader mijn schuld was. Ik had namelijk de zeilen moeten veranderen. Mijn vader dacht namelijk dat ik dood was, door de zwarte zeilen en heeft daardoor het einde aan zijn leven gemaakt.

Dit was het einde van mijn heftige reis!